O Maior Xenio do Mundo, en 2010, foi a primeira obra da Triloxía asinada por Eisenhower Moreno. Dando continuidade a saga sobre o masculino, Lorca e as flores de Venus é  unha visita aos acontecementos históricos, unha  reflexión activa, libre e persoal sobre o universo  creativo e simbólico Lorquiano. A aposta en escena, ten o obxectivo de explorar as moitas vertentes do lúdico, apoiase totalmente nas posibilidades de interpretación corporal, vocal e emocional do actor. Poucos aderezos e poucos obxectos de decorado dan espazo para que a historia gañe vida de forma áxil e cinematográfica, onde o teatro e a música se mesturan para crear unha atmosfera íntima. O público convértese en avogado, xuíz, fantasma, amigo, nunha  compañía constante para o actor, para o Lorca,  que  no abeiro do seu cárcere interior tenta librarse das súas propias cadeas espíndose e entregándose aos ritos dun xogo psicolóxico. O teatro particular de un amante do teatro.  A música ten un carácter iconográfico que traducida para a escena, posibilita o tránsito perfecto entre o plano da imaxinario e o plano da realidade, da conciencia e viceversa. O ambiente sonoro criado por arranxos orixinais, e por cancións cantadas, compostas pola, Instrumentista, Cantante, Compositora e Actriz, María Graña, evocan os anxos e demos da inocencia, determinan o pulsar do corazón do meniño, a cadencia das impresións das paisaxes, que se alternan entre as narracións descritivas e disertacións. Un remate esperado nunha secuencia de sorprendente revelación.  Un espectáculo que nos obriga a trasladar o pasado ao presente, un espectáculo de hoxe.